මොන්ඩිසෝරි අම්මා

Preview: "මගේ කොමියුනිකේෂන් එක ඉස්සරහා මොන්ටිසෝරියක් තියෙනවා. ඒකට ලස්සන තරුණ අම්මලා උදේ ළමයි ගෙනැත් දාලා එළියෙ කියව කියව ඉන්නවා. මගේ කඩේටත් සමහරු එනවා ලිපිද්‍රව්‍ය ගන්න. රොෂාන් ඒ දිහා ඇහැ දාගෙන ඉන්නවා මම දැක්කා."

මෙහෙම රොෂාන් එක්ක කතා කර කර ඉන්න අතර, ඒ මොන්ටිසෝරියේ බබෙක්ගෙ අම්මා කෙනෙක් කඩේට එනු අපි දැක්කා. “මාර කෑල්ලක්” රොෂාන් කිවුවා ඒ ගෑනිගේ මුහුණේ හරි අහිංසක ලස්සනක් තියෙන්නේ. ඇඟත් නියමයි. පපුව අසාමාන්‍ය විදිහට ලොකුයි. ඒ රොෂාන් කැමතිම අංගයක් බව මම දැන් දන්නවා. ඒත් පුක නම් පපුවට ගැලපෙන තරම්ම ලොකුවට තිබ්බෙ නැහැ. නමුත් ඒකත් අවශ්‍ය තරම් ලොකුවට ලස්සනට තිබ්බා. ගෑනි තන් දෙක වන වන ඇවිත් කඩේට ඇතුලු වෙලා “ඉන්ටර්නෙට් යන්න පුළුවන්ද” කියා මගෙන් ඇසුවා. මෙයා මීට කලින් දවස් කීපයක්ම මෙහෙම ඇවිත් තියෙනවා. එක දවසක් කොම්පියුටර් හදනවද කියලත් ඇහුවා. ගෑනි බොක්ස් එක ඇතුලට ගියහම මම රොෂාන්ට විස්තරේ කිවුවා. ගෑනි එන්නේ ස්කයිප් වලින් මිනිහට කතා කරන්න. මිනිහ පිට රටක. ගෙදර කොම්පියුටරේ කැඩිලා නිසා තමයි මෙහෙට එන්න ගත්තෙ. “තව ටිකකින් අහයි ස්කයිප් ඇර ගන්නෙ කොහොමද කියලා.” මා කී ලෙසම ඇය එහෙම ඇහුවෙ නොදන්න කමටයි. වෙනදට මම කරන්නෙ බොක්ස් එක ළඟට ගිහින් කරන්න ඕනෙ දෙවල් කියා දෙන එක. ඒත් අද රොෂාන් වහාම පැනලා බොක්ස් එක ඇතුලටම ගිහින් ස්කයිප් ලොග් වෙලාම දුන්නා. තව මොන මෙනවද කතාත් කළා. ගෑනි කතාව යන අතරෙ රොෂාන් මං ලඟට ඇවිත් රහසින් වගේ කතා කරන්න ගත්තා.

“මචං එළ කෑල්ලක්. පියුමිට ගණන් උස්සන්නත් එක්ක මේකිට ටික දවසකට සෙට් වෙන්න හිතයි” “පිස්සුද බං මේකිගේ දුව අර ඉස්සරහ මොන්ටිසෝරියෙ. අනික කසාද මිනිහට පණ ඇරලා වගේ. දවස් දෙක තුනකට සැරයක් ස්කයිප් කරනවා.” “ඒව අදාල නැහැ බන්. ඒක ගෑනු ඇඟක්. මම දන්නවා ටියුන් කරලා ගන්න. මොනවද ඔට්ටු.” “ඒ කිවුවෙ” “මම ගෑනිට ගහල පෙන්නන්නද? මොනවද ඔට්ටු.” “ඔට්ටු දාන්නනම් දෙයක් නැහැ. හැබැයි පුතෝ අමාරුවෙ වැටෙන්න නම් එපා. මේ පැත්ත ටිකක් හැදිච්ච පැත්තක්. මමත් ආසයි උඹේ ක්‍රම සහ විධි බලලා ඉගෙන ගන්න.” “එහෙනම් ඔන්න බලා ගනින්.” කියූ රොෂාන් ගෑනි බොක්ස් එකෙන් එළියට එනකල් බලා සිටියා. පැය කාලකට පමණ පසු ගෑනි බිල ගෙවීමට එළියට ආ විට. රොෂාන් කතාවට අල්ල ගත්තා. “අයියෝ අක්කට තව පැය භාගයක් විතර කතා කරන්න තිබ්බනේ. කොහොමත් පැයකටම අය කරන නිසා.” රොෂාන් කීවේ හිතවතකුට උපදෙසක් දෙන විදිහට. සිනාසුන ඇය “එයාට විවේක නැහැ මල්ලි” කියා තම පසුම්බියෙන් රුපියල් 100 ක් ගෙන රොෂාන්ට දුන්නා. රොෂාන් එය මා අතට දී “අක්කගේ ගෙදර කොම්පියුටර් එක කැඩිලද?” “අනේ ඔවු මල්ලි. දැන් සති දෙකක් විතර ඇති. හදා ගන්න විදිහක් නැතුව ඉන්නෙ.” “ඉතින් ගෙනැත් දෙන්නකො මම හදලා දෙන්නම්.” “අනේ මම ඒ වයර් ටික ගලවන හැටිවත් දන්නෙ නෑ මල්ලි. නැත්තං මම මෙලහට කොහෙට හරි ගහින් දාලා.” “ඇයි ගෙදර කවුරුත් නැද්ද ඕක ගලවන්න පුළුවන්” “නැන්දම්මයි මමයි විතරයි ගෙදර. ඕක දන්න කෙනෙක් නෑනේ.” “අනේ අක්කගෙ කතාව ඇහුවම දුකත් හිතෙනවා. ඉන්නකො මම ඇවිත් කරන්න පුළුවන් දෙයක් තියෙනවද කියලා බලන්නම්.” “අනේ ඒක ලොකු පිනක් මල්ලි.” “අක්කගේ ගෙදරට එන පාර කියන්නකො. “ ගෑනි පාර කිවුවා. රොෂාන් කොලේක නොට් කරගත්තා. ෆෝන් නම්බර් එකත් ලියා ගත්තා. “මල්ලිට අද පුළුවන්ද” “අනේ අක්කෙ අදනම් ටිකක් බිසී වගේ. මම එනකොට කෝල් එකක් දෙන්නම්කො. ෂුවර් එකටම හෙට පුළුවන්.” “ඒක හොඳයි. අද නැන්දම්මත් නෑනලගෙ ගෙදර ගහින්. මම හෙට කොම්පියුටරේ දූවිල පිහලා සුද්ද කරලා තියන්නම්. අනේ මල්ලි වරද්දන්න එපා හොඳේ” ගෑනි කිව්වෙ හරි අහිංසක විදිහට පිටත් වෙනකොටම රොෂාන් “අක්කෙ! අක්කෙ! නම අහගන්න බැරි වුණානෙ. කාගෙ ගේ කියලද අහන්නෙ හොයාගන්න බැරි වුණොත්. ” “දිමුතු.” ගෑනි උත්තර දුන්නෙ ලැජ්ජාවෙන් “දිමුතු අක්කට නොකරන උදව්වක් කොහෙද” රොෂාන්ද පැණි හිනාවක් දමා කීවේ දිමුතු පිටවී යන විටය.

“කොහොමද වැඩ?” දිමුතු ගිහ පසු රොෂාන් මගෙන් ඇසීය. “උඹනම මාර ලකී බං” “ලකී නෙමෙයි බං. අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන ගැනීමේ හැකියාව.” “ඒක නෙවෙයි දැන් උඹ කොම්පියුටර් හදන්න දන්නවද?” “පිස්සුද බන්. ඔය මොනව හරි කූරු ගාල එන්න බැරියැ. උඹට ගෙනැත් දුන්නොත් මට සපෝට් එකක් දෙන්න පුළුවන්ද?” මම හා කීවත් හිත දෙගිඩියාවෙන්. “හැබැයි පුතෝ මගේ කොමියුනිකේෂන් එකවත් පවුල් ජීවිතේවත් චාටර් වෙන දෙයක් එහෙම කරනව නෙමෙයි.” “හරි බං. ඔන්න බලපන්කො මගෙ වැඩ. උඹට තවත් කතාවක් උඹෙම දෑහින් දැකල ලියන්න අවස්ථාවක් අරං දෙන්නංකො.” “දැන් උඹ හෙට යනවද ඒ ගෑනිගෙ ගෙදර. “ “හෙට නෙවෙයි බං. අදම යනවා. නැන්දම්ම නැති එකේ අද තමයි දවස. බලාපොරොත්තු නැති වෙලාවක ගියොත් අවස්ථා වැඩියි.” රොෂාන් මා හා වාත වෙවී මොන්ටිසෝරිය ඇරී දිමුතු දරුවා සමග ගෙදර ගොස් මද වෙලාකින් පිටත් ව ගියා. මිනිහා පැයකින් විතර ආයිත් ආවා. ඒ ආවෙ හද්ද පරන කොම්පියුටරයකුත් උස්සගෙන. මම ඒක ගලවලා දූවිලි පිහදාන්න රොෂාන්ට දුන්නා. ඊට පස්සෙ රැම් ගලවලා ගහලා ස්ටාට් කළාම ඉබේම ස්ටාට් වුණා. රැම් බුරුල් වෙලා හරි මලකඩ කාල හරි තමයි වැඩ කරලා නැත්තෙ. බූට් වුණ ගමන් රොෂාන් ඒකේ හාර්ඩ් ඩිස්ක් එකෙ ඇති සෑම දෙයක්ම හාරා අවුස්සන්නට වුණා. පාස්වර්ඩ් නොතිබ්බ නිසා මිනිහගෙ වැඩේ ලේසි වුණා. “බ්ලැක්මේල් කරන්නද හදන්නෙ?” “පිස්සුද බං. ගැනිගෙ හිලට බහින්න පොටක් පාදගන්න බලන්නෙ.” රොෂාන්ට යමක් හමු වුණා. ඒ වෙබ් කැමරාවෙන් ගන්නා ෆොටෝ සේව් වෙන තැන. එතන ෆොටෝ සෑහෙන ප්‍රමාණයක් තිබ්බා. හැබැයි ගොඩක් තිබ්බෙ දුවගෙයි, තව කිහිප දෙනෙක් එක්ක එකට කොම්පියුටරය ඉස්සරහ ඉඳගෙන ඉන්න ෆොටෝ. ඒ අතරෙ රොෂාන්ගෙ උකුස් ඇසට සිරා ෆොටෝ ටිකක් හොයාගන්න පුළුවන් වුණා. ඒ ගෑනි මිනිහ එක්ක ස්කයිප් වලන් කතා කරන ගමන් වැරදිලා හරි ඕන කමින් හරි ගත්ත ෆොටෝ ටිකක්. ඒ එකක්වත් නරක ඒවා නෙවෙයි. හැබැයි. සමහර ඒවගෙ ගෑණි ඇඳලා හිටියෙ අත් නැති කර ලොකු හැට්ට. ඒවගෙන් තන් දෙකේ කානුව හොඳට පේනවා. බොල තන් දෙකත් කැපිලා පේනවා. තව එකක් තිබ්බා නයිටියක් ඇඳගෙන හිටපු එකක්. ඒකෙත් ඒ ලොකු තන් දෙක හොඳ ලස්සනට පේනවා. ඒ හැම එකක්ම හෙඩ් ෆෝන් දාගෙන ඉන්න උඩු කය විතරයි.රොෂාන් ඒවා තමන්ගෙ පෙන් ඩ්‍රයිව් එකටත් කොපි කරගෙන කොම්පියටර් එකත් බයිසිකලේ බැඳගෙන ආයිත් ගියා.

කඩෙන් පිටදි සිදුවුණ දේවල් රොෂාන්ගෙ කිවුව විදිහට මෙහෙමයි. මුලින් පාර රොෂාන් දිමුතුට කෝල් කරලා තියෙන්නේ ගේ ඉස්සරහටම ගිහින්. දිමුතු දොර අරිනකොට මූ දොර ලඟ. රොෂාන්ගෙ සුහද හැසිරීමටයි සිනාවටයි කතාවටයි ඕන කෙනෙක් මොහොතින් ෆිට් වෙනවා. දිමුතු ඇඳගෙන ඉඳලා තියෙන්නෙ ගල් ෂෝටකුයි සුදු ටී ෂර්ට් එකකුයි. ටී ෂර්ට් එක හරහා බ්‍රා එකත් පේනුනලු. පුංච් දුවත් අම්ම ලඟටම වෙලා හිටියලු. “පොඩ්ඩක් ඔහොම ඉන්න මල්ලි මම ඇඳුමක් දාගෙන එන්නම්” කියා දිමුතු ගෙට යන්න හැදූ විට “පිස්සුද අක්කෙ. අක්ක අක්කගේ වැඩක් බලා ගන්න. මට කොම්පියුටරය තියෙන තැන පෙන්නලා.” කියා ඇගේ අදහස වෙනස් කළා. පසුව රොෂාන් කොම්පියුටරය ලඟට වී එහි එක් එක වයර් තද කරමින් බූට් කිරීමට උත්සාහ කරමින් සෑහෙන වේලාවක් ගත කළා. මේ අතර මද වෙලාවකින් දරුවාද රැගෙන එතනට ආ දිමුතු රොෂාන් සමග කතාවට සෙට් වුණා. රොෂාන් තම වැඩ කිඩ පටන් ගත්තේ එවිටයි. විනාඩි කිහිපයක් ඇතුලත දෙන්නා ඉතා සමීප දේ පවා කතා කිරීමට පටන් ගත්තා. උදාහරණයක් විදිහට “නැන්දම්මා තමා පසු පසම එන්නෙ සිය පුතා රටේ නැති විටක තමා වෙන මිනිහකු හා පැටලෙයි” කියා බව දිමුතු කීවා. “ඒක හරිම අසාධාරණයි. ගෑනියෙකුට නිදහසක් තියෙන්න එපෑ. පිට රටවලනම් මිනිස්සු ලඟ නැති වුණා කියලා ගෑනු හිර වෙලා ඉන්නෙ නැහැ. ඒ ගොල්ලොත් විනෝද වෙනවා. ඒ මිනිස්සුත් හොඳ අවබෝදෙකින් ඉන්නේ.” ආදී දේ කියමින් රොෂාන් තම පැත්තට ගෑනිව ටික ටික නැඹුරු කරගන්න මහන්සි වුණා. “තරහවෙන්න එපා අක්කෙ මෙහෙම කිවුවට, රට ගිය ගොඩක් මිනිස්සු ඒ රට වල හොඳ හොඳ ආතල් ගන්නවා. මේ රටවල ඉන්න අහිංසක ගෑනුයි ළමයිනුයි හූල්ලනවා.” රොෂාන් ඉඩක් ලැබුණු ගමන් ඒ වගේ කතා කිව්වා. “අක්කට තිබුණෙ අයියත් එක්කම යන්න. නැත්නම් අක්කගෙ ලස්සන තරුණ කාලෙ මෙ වගේ තනිපංගලමෙ නාස්ති වෙනවා. අනික හෝමෝන හරියට වැඩ කරන්නෙ නැති වුණහම ඉක්මනට ඔය ඩයබිටීස් වගේ ලෙඩත් හැදෙනවා.” රොෂාන් කියන්නේ කොම්පියුටරේ මොනවා හරි ඇණ තද කරන ගමන්.

ඒ අතරෙ හොරෙන් හොරෙන් දිමුතුගෙ පපුවෙ එල්ලෙන ලොකු තන දෙක දිහා බලනවා. සුදු කකුල් දෙක දිහාත් බලනවා. “අක්කගෙ ෆොටෝ එකක් මොකක් හරි පත්තරයක හරි පොතක හරි මුල් පිටුවක තිබිලා තියෙනවද?” “අනේ නැහැ. ඇයි?” “නැහැ මට හොඳට දැකල පුරුදු ගතියක් දැනුනා. හැබැයි අක්කගේ ඔය ලස්සනට එහෙම නොවුණ එක පුදුමයි.” දිමුතුට ලැජ්ජ හිතුනා. ගෑනි දුවත් එක්ක කුස්සියට ගියේ රොෂාන්ට බීම එකක් හදාගෙන එන්න කියලා. ටික වෙලාවකින් බීම එක අරගෙන ගෑනි එනකොට කොණ්ඩෙ හොඳට හදාගෙන තියෙන බව රොෂාන් නෝට් කළා. “ෂා මාර රසයි. මෙහෙම බීම එකක් බීලා නැහැ ජීවිතේට. ගෑනු අතකින් හදපු නිසාද මන්ද මෙච්චර රස.” “ඇයි මල්ලි බැඳල නැත්ද?” දෙන්නා ඊට පස්සෙ බොහොම ලෙන්ගතු විදිහට කතා කර කර හිටියා. මේ අතරෙ දරුවා “අම්මෙ දොයි මතයි. කිවුවා.” “මේ මාමා කොම්පියටරේ හදලා යනකල් ඉන්නකො පුතේ” කියා දිමුත් ඇගේ ඔලුව අත ගෑවා. “අක්කෙ එහෙනම් මම මේක බයිසිකලේ බැඳගෙන කඩේට ගිහින් හදාගෙන එන්නම්. ඔයා දරුවව නිදි කරවගන්න.” “හා හොඳයි මල්ලි” “හැබැයි මෙ වගේ ලස්සන කෙනෙක් එක්ක කතා කර කර කරනකොට තමයි කොම්පියුටරේ උණත් ඉක්මනට හැදෙන්නෙ.” “අනේ නිකන් ඉන්න” රොෂාන් කොම්පුයුටරේ බයිසිකලේ බැඳලා ගිහින් එන්නම් කියන්න ගෙයි දොර ලඟට ආවා. පොඩි දරුවා ගේ ඇතුලේ. රොෂාන් දිමුතු හිතන්නත් කලින් දිමුතුගේ අත අරගෙන පිටි අල්ලට තොල් දෙක තියලා කිස් එකක් දීලා, කිසි ගානක් නැහැ වගේ “ගිහින් එන්නම්” කියලා බයික් එක ස්ටාට් කරගෙන ආවා. දිමුතු වෙච්ච දෙයින් සතුටු වෙන්නද බය වෙන්නද කියා හිතා ගන්න බැරුව ඇත දිහා බලාගෙන ඉන්නවා රොෂාන් සයිඩ් කන්නාඩියෙන් දැක්කා.

ඊට පස්සෙ පැයක විතර කාලේ වුණ දේ ඔයාලා දන්නවනෙ. මට කියලා කොම්පියුටරේ හදා ගත්ත රොෂාන් ආයිත් දිමුතුගෙ ගෙදර දොරට තට්ටු කළා. දරුවව නිදි කර කර හිටපු නිසා අවුල් වුණ කොණ්ඩෙත් හද හද ඇවිත් දිමුතු දොර ඇරියා. රොෂාන් කිසි වෙනසක් නැහැ වගේ කොම්පියුටරේ සෙට් කළා. කොම්පියුටරේ බූට් වෙනකොට ගෑනිට හරිම සතුටුයි. “අනේ මල්ලිට පින් සිද්ද වෙනවා.” හැබැයි බූට් වෙලා ඉවර වුණහම දැක්ක දෙයින් ගෑනි ගැස්සුනා. ඩෙස්ක්ටොප් එකට ඇවිත් තිබ්බේ ගෑනි නයිටියක් ඇඳගෙන ස්කයිප් කර කර ඉන්න ෆොටො එක. ඩෙස්ක්ටොප් එක ලොකු නිසා ගෙඩි දෙක රෝස පාට නයිටිය ඇතුලෙන් ලස්සනට පේනවා. “අනේ ඒ මොකක්ද ඒ වැටිලා තියෙන්නේ” “ඇයි මෙහෙම නෙවෙයිද අක්කේ තිබ්බෙ?” රොෂාන් බබා පාට් එකක් දැම්මා “නැහැ. තණකොළ පිට්ටනියක් වගේ එකක් තිබ්බෙ.” “ආ එහෙනම් වෛයිරස් එකකින් වෙන්න ඇති මෙහෙම වුණේ. හැබැයි ඉතින් මම දැකලා තියෙන ලස්සනම ඩෙස්ක් ටොප් එක තමයි මේක.” ගෑනි රතු වුණා. “අනේ වෙනස් කරල දෙන්නකො” “හා. හැබැයි අපරාදෙ.” කියා රොෂාන් ඊලඟට දැම්මෙද එවැනිම තවත් සරාගී ෆොටෝ එකක්. “අනේ ඒකත් එපා.” “ෂා අක්ක හොඳ සෙක්සි මොඩ්ල් කෙනෙක්නේ.” “අනේ මල්ලි අර තණකොළ පිට්ටනියෙ රූපෙම දාන්නකො. ඕක කවුරුත් දැක්කොත් මම ඉඳලා ඉවරයි.” “අයියෝ අක්කෙ ලෝකෙට බය වෙලා ජීවත් වෙලා මොකටද? ඔය ලස්සන ඇඟ හංගගෙන මුලු ගැන්වෙන්නෙ මොකටද? මට නම් ඔයා ගැන හරි දුකයි. මේ තරම් ලස්සන කෙනෙක් කිසිම ශාරීරක සතුටක් නැතුව මේ ගෙට හිර වෙලා අවුරුද ගානක් දුක් විඳිනවා. ආයිත් මේ කාලේ ගන්න බැහැ.” රොෂාන් වැඩේ ඉවර කරලා “ආයිත් උදවුවක් ඕන වුණොත් කෝල් කරන්න” කියා නැගිට්ටා. “මල්ලිගෙ ගාන කීයද?” “අයියෝ ලැජ්ජ් හිතෙන කතා අහන්න එපා අක්කේ” “අනේ එහෙම බැහැනේ. ඔයා පැට්රොල් පුච්චගෙන ආවනේ.” “මෙච්චර ලස්සන අක්ක කෙනෙක් එක්ක කතා කර කර ඉන්න ලැබුණ එකම මදෑ. හරිනං ඒකට මමයි අක්කට සල්ලි දෙන්න ඕනේ.” “අනේ. එහෙම කොහොමද?” රොෂාන් පසු පසින් සාලයට ආ පියුමි රුපියල් පන්සීයක් රොෂාන්ගෙ අතට දෙන්න උත්සාහ කළා.

රොෂාන් එක් වරම පසු පසට හැරී පියුමිව බදාගෙන ඉම්බා. පියුමිට සිදුවුණ දේ හිතාගන්න බැරි වුණා. ඒත් ඒ හැටි විරෝධයක් දැක්වූවෙ නැහැ. රොෂාන් දිගටම ඉඹින්න ගත්තා. ඒ පාර නම් පියුමි ටිකක් පස්ස ගහනවා. රොෂාන් පියුමිට සෙලවෙන්න නොදී කන් දෙක හා බෙල්ල ඉඹින්න පටන් ගත්තා. “අනේ මල්ලි. කවුරු හරි දැනගත්තොත් ” පියුමි රොෂාන්ව ඉවතට තල්ල කරන්න උත්සාහ කරමින් කිව්වා. රොෂාන්ගේ අත් දෙක පියුමිගේ තට්ටම් පැත්තට ගියා. මිනිහගෙ මූණ ගෑනිගෙ පිරුණ පපුව පැත්තට ගියා. ටී ෂර්ට් එකෙන් උඩ නිරාවරණය වුණ පපුව රොෂාන් ඉම්බා. ඊට පස්සෙ ටී ෂර්ට් එකට උඩින් ගෑනිගෙ ලොකු තන දෙකත් ඉඹින්න ගත්තා. ඒ අතර අත දෙකෙන් පුක මිරික මිරික අත ගානවා. ගෑනි අකමැත්ත පෙන්නුවත් ඒක ඒ තරම් තද එකක් නෙමෙයි. රොෂාන් ගෑනිගේ ඇඟ පුරා අත ගාමින් ඉඹිනවා. “අනේ මාව අත අරින්න මල්ලි. මම බැඳපු ගෑනියෙක්” රොෂාන් ඒක ඇහුණෙ නැහැ වගේ ගෑනිගෙ ටී ෂර්ඒ එක අස්සෙන් අත් දමා බ්‍රා එකේ බකල් එක පන්නා නිදහස් වුණ තන් දෙක මසාජ් කරන්න ගත්තා. ගෑනි දිගටම විරොධය පානවා.රොෂාන් ඊට පස්සෙ ටී ෂර්ට් එක ඉස්සුවා. පංකාදු තන් දෙකක් එළියට පැන්නා. තන පුඩු උල් වෙලා. රොෂාන් පැනපු ගමන් ඒවා උරන්න ගත්තා. රොෂාන්ගෙ අත් ගෑනිගෙ ෂොර්ට අස්සෙ ගිහින පුක මිරිකනවා. රොෂාන්ගෙ පයිය දැන් හොඳටම නැගලා. මිනිහා අත්දෙකෙන් ගෑනිව ඒකට තද කළා. ගෑනිට ඒක දැනුණා. “අනේ මාව අත අරින්න” ගෑනි සැරෙන් සැරේ කිවුවත් හයියෙන් කෑ ගැහුවෙ නැහැ. රොෂාන් ගෑනිගෙ ෂෝර්ට පාත් කරලා පෑන්ටිය ඇතුලට අතක් දාගත්තා. ගෑනි කකුල් ලං කරලා තද කරගත්තා. ඒත් රොෂාන්ගෙ අත කකුල් දෙක ඇතුලෙන් කොහොම හරි හුත්ත ලඟට ගියා. රොෂාන් ඇඟිල්ලකින් ගල කපන්න පටන් ගත්තා. එතකොටයි රොෂාන් දැනගත්තෙ ගෑනි හොඳටම තෙමිල ඉන්න බව. සෙවල ගෑවුණ ඇඟිලි සහිත අත උඩට අරගෙන දිමුතුට පෙන්නූ රොෂාන්. “ඇඟ බොරු කරන්නෙ නැහැ අක්කෙ. ඇඟට අවශ්‍ය දේ දීල ආතල් එකේ ඉන්න.” කියා සැරෙන් මෙන් කියා නැන්දම්මාගේ නිදාගන්න කාමරයට ගෑනිව තල්ලු කරගෙන ගියා.රොෂාන් ගෑනිව ඇදේ හිඳුවා, ෂොර්ට පහලට ඇද ගලවා දැම්මා. ඊලඟට පෑන්ටිය. ඒක ඇඹරිලා ගුලියක් වගේ බිමට වැටුණා. රොෂානුත් ඇඳට පැන ගෑනිගෙ තන් දෙක සූප්පු කරන ගමන් ගල කපන්න පටන් ගත්තා. “අනේ එපා” කියමින් දිමුතු රොෂාන්ගෙ අත එතනින ඉවත් කරන්න හදනවා.රොෂාන් තමන්ගෙ කලිසම් සාක්කුවෙන් කොණ්ඩම් පැකට් එළියට ගත්තා. ඒක ගෑනිගෙ පපුව උඩට දැම්ම රොෂාන් තමන්ගෙ කලිසම ගැලෙව්වෙ ගෑනිගෙ බඩ ඉඹින ගමන්. එක පාරටම ගෑනි සරෙන්ඩර් වුණා. ඒ කොණ්ඩම් පැකට් එක දැකලා වෙන්න ඇති. ඒ පාර රොෂාන් නිදහසේ කොණ්ඩම් එකක් කඩා තමන්ගෙ පයියට ඇන්දුවා. ගෑනි ඒ දිහා බලා ඇස් දෙක පියා ගත්තා. රොෂාන්ට වැඩේ ලේසි වුණා.

රොෂාන් ගෑනිගේ කකුල් දෙක මැදට ගිහින් ගෑනිගෙ කකුල් දෙක ඈත් කළා. දිමුතු විරුද්ධ වුණේ නැහැ. ඊට පස්සෙ හිමිහිට තමන්ගෙ පයිය, සෙවල වලින් තෙමිලා තිබ්බ හුත්ත උඩින් තියලා එබුවා. නිකන්ම බැස්සා. ගෑනි කෙඳිරියක් පිට කළා. රොෂාන් ගෑනිගෙ ඇඟ උඩින් දිගාවෙලා හිමීට ගහන්න පටන් ගත්තා. දිමුතුගෙ ඇස් දෙකෙන් කඳුලු කැට දෙකක් දෙපැත්තට ගලාගෙන ගියා. තාම ඒකි ඇස් වහගෙන. ගෑනිගෙ හුත්ත ටිකක් බුරුල්. ඒ ළමයා සාමාන්‍ය විදිහට හම්බ වුණ නිසා වෙන්න ඇති. රොෂාන් තමන්ගෙ පයිය දිමුතුගේ හුත්තෙ ගැඹුරටම යන විදිහට ඔබනවා. ටිකින් ටික වේගෙ වැඩි කළා. දැන් බඩවල් දෙක තත් තත් හඬින් එකට වදිනවා. ගෑනිට ටික ටික චූන් වේගෙන එන බව රොෂාන්ට තේරණා. රොෂාන් වේගේ වැඩ් කළා. දෙපැත්තට වැටිල තිබ්බ ගෑනිගෙ අත රොෂාන්ගෙ පිට උඩට ආවා. රොෂාන් ගහන ගමන්ම ගෑනිගෙ තන් දෙක උරන්න ගත්තා. එක පාරටම රොෂාන් ගහන එක නවත්තලා පයිය එළියට ගත්තා. ඒ පාර ගෑනි ඇස් ඇරලා “ඇයි” කියා ඇහුවා “බයවෙන්න එපා. තාම ඉවර නැහැ” කියා විහිළුවක් කළ රොෂාන් ගෑනිගෙ ටී ෂර්ට එකත් බ්‍රා එකත් ඇඟෙන් ඉවත් කළා. දැන් ගෑනි ඇඳ උඩ අමු හෙලුවෙන්. ගෑනි එහෙම ඉන්න අතරෙ රොෂානුත් තමන්ගෙ ඇඳුම ගලවලා දැම්මා. ගෑනි සද්ද නැතුව බලාගෙන ඉන්නවා.රොෂාන් ආයිත් වැඩේට එන්ටර් වුණා. ගෑනි රොෂාන්ව බදාගෙන කකුල් ඈත් කරලා සහයෝගය දුන්නා. රොෂාන්ගෙ ගැහිල්ල වේගවත් වුණා. ගෑණි තදින් රොෂාන්ව බදාගෙන ඇස් තදින් පියාගෙන හිටියා. ඒ ගෑනිට එකක් වුණ හින්දා. ගෑනිට දැනුණ සනීපෙට ගෑනි රොෂාන්ව ඉම්බා. රොෂාන් තාම ගහනවා. ටික වෙලාවක් ගියා. ගෑනිට දැන් ආයිත් ගාය වැඩි වෙලා. ගෑනිට තව එකක් වෙන්න ලඟයි වගේ. “තව හයියෙන් කරන්න” ගෑනිට ඉබේම කියවුණා “දෙන්නම්කො” කී රොෂාන් ගෑනිගෙ කකුල් දෙක තම අත් දෙකෙන් උස්සලා කිම්බ හොඳට ඉස්සෙන විදිහට අල්ලගෙන පතුලටම වදින්න ගහන්න පටන් ගත්තා. ඇඳ කරස් බරස් හඬින් හෙලවෙනවා. ඒත් දෙන්නට ගානක් නැහැ. රොෂාන්ගෙ ගැහිල්ලට ගෑනිගෙ තන් දෙක උඩ විසිවෙලා ගෑනිගෙ නිකට දෙපැත්තෙ වදිනවා. ගෑනිගෙ බඩත් හෙලවෙනවා. දිමුතුට දෙවෙනි පාරටත් වෙන්න පටන් ගත්තා. ගෑනිට ඒක දරා ගන්න බැහැ. අත් දෙකෙන් මූණ වහගත්තා. ඇඟ වෙවුලලා ගියා. හුත්තට තවත් සෙවල ගලාගෙන ආව නිසා දැන් ලිස්සිල්ල තවත් වැඩි වුණා. රොෂාන්ට දැන් හති. ඒත් හුත්ත බුරුල් නිසා තවත් වෙලා යනවා. ඒ නිසා රොෂාන් ගැහිල්ල ටිකකට නවත්තලා පයිය එළියට ගත්තා. ඊට පස්සෙ දිමුතුව රෝල් කරලා මුණින් අතට හරවලා, ඉනෙන් උඩට ඇදලා දණ ගැස්සුවා. රොෂාන් ගෑනිගෙ තට්ටම් දෙක ඉම්බා. අත් දෙකෙන් ඒවා මිරිකුවෙ ගෑනිගෙ හිරි ගතිය යන්න. ඊට පස්සෙ බලු තාලෙට පයිය හුත්ත උඩින් තියලා තද කළා. නිකන්ම බැස්සා. හැබැයි ඉස්සෙල්ලට වඩා තදයි. රොෂාන් නොනවත්වා එක දිගටම ගැහුවා. රොෂාන්ට බඩු යන්න ලං වෙනකොට වේගෙයි සැරයි වැඩි වුණා. හැම පාරකටම ගෑණි ඉස්සරහට විසි වෙනවා. මිනිහ දෙපැත්තෙන් අත් දෙක දාලා ගෑනිගෙ තන් දෙකෙන් මිරිකලා අල්ලගත්තා. අල්ලගෙන ඉස්සරහට විසි වෙන්න නොදී පස්සට ඇදලා අල්ලගෙන ගැහුවා. ගෑනිට කෙඳිරි ගෑවුණා. ඒත් රොෂාන් අන්තිම පාර ගහපු සැරට ගෑනි ඉස්සරහට විසිවෙලා ඇඳ උඩට වැටුණා. රොෂානුත් තන් දෙක මිරිකගෙනම ගෑනිගෙ ඇඟ උඩට පාත් වුණා. මිනිහට මාර සැප. ඒත් හොඳටම හති. මාර වෙලාවක් ගැහුව‍ණේ. මොහොතයි ගියේ.

දිමුතු මිනිහව පැත්තකට තල්ලු කරලා ඇඳෙන් බැහැලා ඉක්මනට ඇඳුම් ඇඳගන්න පටන් ගත්තා. “මම ළමයෙක් ඉන්න. බැඳපු ගෑනියෙක්. මට මගෙ පාඩුවෙ ඉන්න දෙන්න තිබ්බා.” මෙහෙම කියද්දි ගෑනිට ඇඬුණා. රොෂානුත් කොන්ඩම් එක ගලවලා බිමට දමා තමන්ගෙ ඇඳුම හදා ගත්තා. “ඒක අක්ක ගනන් ගන්න එපා අක්කේ. ඉඳලා හිටලා ඔහොම සැපක් ගත්තට මොකද?” “අනේ මේ මට ඕව කියන්න එන්න එපා. හිතුවද මම වනචර ගෑනියෙක් කියලා. ඕව නැතුවට මට ඉන්න පුළුවන්. මේ වුණේ ලොකු වැරදීමක්. ආයිත්නම් මේ වගේ දෙයක් කවදාවත් සිද්ධවෙන්නෙ නැහැ.” රොෂාන් එකට එක කියලා ගෑනිව කේන්ති ගස්සන්න ගියෙ නැහැ. ඒත් “ගහන වෙලාවෙනම් ඔහොම කිවුවෙ නැහැනෙ” කියලා හිමින් කිවුවා. ඒක හොඳ වෙලාවට ගෑනිට ඇහුණෙ නැහැ. “දැන් ඔහේගෙ ගාස්තුවත් හම්බ වුණානෙ. දැන් කරුණාකර මෙහෙන් යන්න.” ගෑනි අන්තිම ඇඳුමත් ඇඳගෙන රොෂාන් බිම දැම්ම කොන්ඩම් එක අප්පිරියාවෙන් මෙන් අල්ලාගෙන ගියා කොමඩ් එකට දාලා ෆ්ලෂ් කරන්න. “මට ඔයාව කවදාවත් අමතක වෙන්නෙ නැහැ අක්කේ. තරහ වෙන්න එපා. කේන්ති නිවුනහම අපි කතා කරමු. එහෙනම් මම ගිහින් එන්නම්.” රොෂාන් ගෙයින් එළියට බැහැපු ගමන් ගෑනි දොර වහගත්තා.

රොෂාන් බොහොම සතුටෙන් ඇවිත් අපිට කතාව කිවුවා. මිනිහ ගාව ඒ කිසිම එකකට සාක්ෂි තිබ්බෙ නැහැ. ඒත් පහුවෙනිදා ඒ ගෑනි මොන්ටිසෝරිය ලඟ ඉඳන් මගෙ කඩේ දිහා බලපු විදිහෙන් ඒ සිද්දීය ඇත්ත බව මට තේරුණා. රොෂාන් දිමුතුට ෆෝන් එකෙන් කතා කරලා සමාව ඉල්ලලා තියෙනවා. සමාව දුන්නට ගෑනි කියල තියෙනවා ආයිත් කතා කරන්න එපා කියලත්. ඒත් නැන්දම්ම ලඟපාත නැති වෙලාවට ගෑනි ෆෝන් එක කට කරන්නෙ නැතුව අහගෙන ඉන්නවා. රොෂාන් දවසකට එක පාරක් වගේ සතියක් විතර මෙහෙම කතා කරලා තියෙනවා. එක දවසක් උදේ රොෂාන් කතා කළහම නැන්දම්ම ආයිත් එදා වගේ නෑනලාගෙ ගෙදර ගිය බව ගෑනිගෙ කටින්ම එළියට ඇවිත්. දිමුතු ළමයව මොන්ටිසෝරියට ඇරලවල ගෙදර ගිහින්. ආයිත් 11.30ට ඇවිත් එක්කගෙන යන්න ඕනෙ. රොෂාන් එදා උදේ 9.30ට විතර මගේ කඩේට ඇවිත් හදිස්සියෙන් වගේ “වැඩකුත් දාලා ආවෙ බං. උඹලට සාක්ෂි ඕනෙ කිව්ව නේද? අද දෙන්නම් සාක්ෂි” කියා ඇසකුත් ඉඟි කර බයිසිකලේ නැගලා පිටත් වුණා. පැයකින් විතර මිනිහ ආවා. මේකයි කතාව. රොෂාන්ට තේරිලා තියෙනවා එදා සිද්ධියට ගෑනි කැමති බව. ඒත් ගෑනි සමාජයට නැන්දම්මට බයයි. ඒ නිසා ආයිත් කවදාවත් එහෙම නොකරන්න හිතාගෙන. රොෂාන් කතා කරන විට කිසිවක් නොකියා අහගෙන ඉන්නෙත් ඉක්මනින් ෆෝන් එක තියන්නෙත් ඒකයි.

කොහොම හරි නැන්දම්මා ගෙදර නැති ගෑනි තට්ට තනියම ගෙදර ඉන්න වෙලාවක් බලලා රොෂාන් දෙවෙනි පාරටත් එහෙ ගියා. බයිසිකලෙන් බැහැලා මුලින්ම කළේ ෆෝන් එකේ වොයිස් රෙකෝඩින් ඔන් කරපු එක. “ඇයි.” දිමුතු දොර අරින්නෙ නැතුව ජනේලෙන් කතා කළේ. “අක්කෙ. අද මම මෙහෙ එන අන්තිම දවස. ආයිත් මම මෙහෙ එන්නෙ නැහැ. අක්කගෙන් සමාව ඉල්ලලා කතා කරලා යන්න ආවෙ.” දිමුතු දොර ඇරියා. ගෑනි ඇඳලා හිටියෙ අත් කොට ටී ෂර්ට් එකකුයි දණිස් දෙන ලඟට දිග සායකුයි. එදා වගේම අදත් ටී ෂර්ට් එක හරහා බ්‍රා එක පේනවා. තන් දෙක තවත් ලොකු වෙලා වගේ රොෂාන්ට පෙනුනේ. “මම එදා එහෙම කළේ අක්කට හොඳක් කරන්න හිතාගෙන. අක්ක මේ ලස්සන ඇඟක් තියාගෙන නිරාපරාදෙ මුළු ගැන්විලා ඉන්නවා. අක්කගෙ ඇඟට අවශ්‍ය දේ නොලැබුණොත් ඔයා ලෙඩ වෙයි. මාස ගාණක් වේලි වේලි හිටපු අක්කට ආතල් එකක් දීලා යන්නයි එදා මම එහෙම කළේ.” “මේ මල්ලි. මම වේස ගෑනියෙක් නෙවෙයි. ඕක නැතුවට මට ඉන්න පුළුවන්. මොකද මම මෙච්චරකල් හිටියෙ. මට කිසි අඩුවක් නැහැ. ඒ නිසා ඕවා ගැන කතා නොකර අපිට පාඩුවෙ ඉන්න දීලා ඉක්මනට යන්නකො.” “මම යන්න කලින් අන්තිම පාරට අක්කගෙන් බීම එකක් බීල යන්න හිතාගෙන ආවෙ. අනේ ප්ලීස්” කිසිවක් නොකී දිමුතු කුස්සිය පැත්තට ගියා. ඒ බීම එක හදන්න. ටික වෙලාවකින් දිමුතු බීම එක බන්දේසියක තියාගෙන ආවා. එදා වගේම අදත් ගෑනි කොණ්ඩෙ හදාගෙන තියෙනවා කුස්සියෙදි. ඒක උගුරු දෙක තුනට බීපු රොෂාන් හිස් වීදුරුව ටීපෝ එක උඩ තිබූ බන්දේසිය උඩින් තිබ්බා. “අක්කගෙ පපුව මම හීනෙනුත් දැක්කා. මට ඒ ලස්සන පපුව අමතක කරන්නම බැහැ. “ රොෂාන් දිමුතුගෙ පපුව දිහා බලාගෙන එකපාරටම කිවුවහම ගෑනි ටිකක් ගැස්සුණා. අතක් පපුව හරහා තියාගත්තෙ රොෂාන්ගෙ ඇස් වලින් ඒක වහගන්න වගේ. “අනේ මේ. ඔය කතා කියන්න එපා.” “එහෙනම්.” කියා රොෂාන් නැගිට්ටේය. “අක්ක අකමැති නිසා මම ආයිත් එහෙනම් කෝල් කරන්නෙත් නැහැ. මෙහෙ එන්නෙත් නැහැ. අපි ආයි මුණගැහෙන එකක් නැහැ. ඒත් මට අක්කව ජීවිතේට අමතක කරන්න බැරි වෙයි.”

රොෂාන්ගෙ මුහුණ දිහා බලපු දිමුතු අහිංසක විදිහට බිම බලා ගත්තා. ඉස්සරහට ගිය රොෂාන් ගෑනිගෙ අත් ගොබ දෙකෙන් අල්ල ගත්තා. ගෑනි ටිකක් ගැස්සුනා. ඒත් රොෂාන් ගෑනිගෙ නළලට කිස් එකක් දෙන කොට ගෑනි නොසෙල්වී හිටියා. ඉඹලා ඉවර වුණ ගමන් “දැන් යන්න” කියා දිමුතු ඇඬුම් බරව කියා රොෂාන්ගෙ අත් දෙක ගසලා දැම්මා. ඒත් රොෂාන් එක පාරටම ගෑනිව බදාගෙන ඉඹින්න පටන් ගත්තා. මෙදා නම් ගෑනි වෙනදට වඩා විරොධය පළ කළා. රොෂාන්ව තමන්ගෙ ඇඟෙන් ඈත් කරන්න තල්ලු කළා. රොෂාන් එක පාරටම ගෑනිව අනික් පැත්තට හරවලා ගෑනිගෙ පිටිපස්සෙන් ඉඳන් අත් දෙක අල්ලගෙන බෙල්ල ඉඹින්න පටන් ගත්තා. තාම ගෑනි අත් ගස්සනවා. “මාව අත අරින්න. මට මගේ පාඩුවෙ ඉන්න දෙන්න.” රොෂාන් බෙල්ල පිටිපස්ස ඉඹින ගමන් ගෑනිගෙ ටී ෂර්ට් එක අස්සට අත දමා බ්‍රා එක උඩින් තන් දෙක මසාජ් කරන්න පටන් ගත්තා. ගෑනි දැඟලිල්ල නැවැත්තුවා. රොෂාන් ඒ අවසරෙන් ගෑනිගෙ බ්‍රා එකේ බකල් එක පන්නා තන් දෙක නිදහස් කළා. ඊට පස්සෙ එළදෙනුන්ගෙන් කිරි දොවන්න වගේ ඒවා මිරිකුවෙ ගෑනිට සනීපයක් දැනෙන්න. දිමුතුගේ හුස්ම හයියෙන් වැටෙනවා. පපුව පිම්බෙනවා ඇකිලෙනවා රොෂාන්ගෙ අත් දෙකට දැනුනා. ගෑනිගෙ හුස්ම ගන්න සද්දෙ හොඳට ඇහෙනවා. “ඉක්මනට කරන්න” ගෑනි කිවුවෙ රොෂාන් බලාපොරොත්තු නොවුණ දෙයක්.

රොෂාන් මොහොතක්වත් පරක්කු වුණේ නැහැ. ගෑනිගෙ සාය ඉස්සුවා ඉනෙන් උඩට. යට සායයි පෑන්ටියයි පල්ලෙහාට තල්ලු කළා. ගෑනිම ඒවා ගලවන්න පටන් ගත්ත නිසා රොෂාන් ඉක්මනට කලිසම පාත් කරලා කොන්ඩම් එකක් දාන්න පටන් ගත්තා. දිමුතුගෙ පුක දැන් හෙළුවෙන්. ගෑනි තරමක් ඉස්සරහට නැවිලා වහපු දොරට අත් දෙක තියලා පුක පස්සට කරගෙන බලාගෙන හිටියෙ රොෂාන් තමන්ගෙ කිම්බට පයිය ඔබනකල්. ගෑනි මෙච්චර ඇවිස්සුණේ කොහොමද කියලා රොෂාන්ටත් පුදුමයි. රොෂාන් කොන්ඩම් එක දාලා ඉවර වුණ ගමන් එකපාරටම ගෑනිගෙ පුක දෙපැත්තෙන් අල්ලගෙන තමන්ගෙ පයිය හුත්ත පැත්තට තද කළා. හරි පුදුමයි. ගෑනි තෙමිලා. සෙවල නිසා පයිය ලිස්සලා යන්න ඕන තැනට ගියා. හිටගෙන නිසා ටිකක් තදයි. රොෂාන්ගෙ දිග මහත පයිය දිමුතුගෙ සෙවල පිරුණ කිම්බ ඇතුලට ලිස්සල යද්දි ගෑනිට කෙඳිරි ගෑවුණා. “ආහ්…” රොෂාන් මොහොතක් වත් නතර නොවී ඉන පද්ද පද්ද ගහන්න පටන් ගත්තා. විනාඩියක් යන්නත් කලින් දිමුතුට එකක් වෙන්න යන බව පෙනුනා. ගෑනි අත් මිට මොලවාගත්තේ ඒක දරාගෙන හිටගෙන ඉන්න. රොෂාන් ඒක දැකලා ගැඹුරටම ඔබ ඔබ ගැහුවා. ගෑනිට එකක් වුණා. කටින් “ඌහ්…ඌහ්…” කියලා සද්දයක් පිට වුණා. ඒ රොෂාන්ගෙ ගැහිල්ලට ඇඟ ගැස්සෙන නිසා. රොෂාන් දිගටම ගහනවා. ෆෝන් එක කලිසම් සාක්කුවෙ නිසා වදින හෙලවෙන සද්ද තදින් රෙකෝඩ් වෙලා. රොෂාන් තවත් ඇතුලටම ඔබන්න ඕන නිසා ගෑනිගෙ පුක දෙපැත්තෙන් අල්ලලා ටිකක් පස්සට ඇද්දා. ගෑනි දොරේ ලොක් එක අල්ල ගත්තෙ නොවැටි ඉන්න. දැන් නම් හුත්ත ෆුල් ඇරිලා. රොෂාන් ඉස්සරහට නැමිලා ගෑනිගෙ වැනෙන ලොකු තන දෙක අත් දෙකෙන් මිරිකලා අල්ලගෙන ගහන්න ගත්තා. රොෂාන්ගෙ පාරවල් එන්න එන්න සැර වුණා. ගෑනිගෙත් එන්න එන්න තවත් ගාය වැඩි වුණා. රොෂාන් ගහනකොට ගෑනිත් පුක පසුසට තල්ලු කරන්න පටන් ගත්තා. ගෑනිට තව එකක් ලඟ බව රොෂාන්ට තේරුණා. මිනිහා උපරිම හයියෙන් ගහන්න ගත්තා. ඒත් ගෑනිට ඒ පාරවල් දරාගෙන හිටගෙන ඉන්න බැහැ. රොෂාන්ගෙ යටි බඩ ගෑනිගේ පුකේ වේගෙන වැදුණ ගමන් ගෑනි විසිවෙලා දොරේ වදිනවා. දැන් ගෑනිගෙ කකුලුත් පණනැතිව වගේ. රොෂාන් තමන්ගෙ පොල්ල කිම්බෙන් එළියට ඇදල අරගෙන, අසල තිබුණ පුටුවක කුෂන් එකක් ඇදලා බිමට දැම්මා. ඊට පස්සෙ ගෑනිව ඒකෙ දන ගැස්සුවා. ආයිත් පස්සෙන් ඇවිත් තන් දෙක මිරික මිරික ගහන්න ගත්තා. ගෑනිට දැන් හොඳටම ලඟයි. රොෂාන්ගෙ පාරවල් දරාගන්න තරම් ශක්තියක් දැන් ගෑනිට නැහැ වගේ. එක පාරටම ගෑනි වෙවුලල ගියා. අම්මේ කියලා කෙඳිරි ගාගෙන ගෑනි බිම දිගා වුණා. රොෂාන්ටත් දැන් බඩු යන්න ලඟයි. මිනිහත් උපරිම ගෑඹුරට ඔබන්න පටන් ගත්තෙ ගෑනිගෙ ඇඟ උඩ දිගාවෙලයි. ගෑනිගෙ තන් දෙක දැන් රොෂාන් අතේ මිරිකිලා. ගෑනිට රිදෙන්නත් ඇති. ඒත රොෂාන්ට සිහියක් නැහැ. මදනයා වගේ ගහනවා. අන්තිම ෂොට් එකත් ගහපු රොෂාන් ඒ ඇඟ උඩ වැතුරුණා. ගෑනි එදා වගේ නැගිටින්න හදිස්සියක් නොපෙන්නුවත් අඬන්න පටන් අරගෙන.

“හරි හරි ආයිත් මෙහෙම වෙන්නෙ නැහැ. ආයි මම එන්නෙ නැහැ.” යි කී රොෂාන් වහාම කෙළින් වී කොන්ඩම් එක ගලවා බිම දමා ගෑනිගෙ පෑන්ටිය ගෙන එයින් තම පයිය පිසදාගත්තා. ඒකත් බිමට දැමූ රොෂාන් වහාම ඇඳුම හදාගෙන “එහෙනම් මම යන්නම්.” කියා දොර යන්තම් ඇරගෙන පිටතට ආවා. දිමුතු තාම පුක එළියෙ දමාගෙන බිම වැතිරීගෙන. ඒ පුක දෙස අවසන් වරට බැලූ රොෂාන් දොර වසා බයිසිකලයේ නැගී පිටත් වුණා. දිමුතු එදා ඇඬුවේ තමා එදා කළ දෙයටද නැත්නම් ආයිත් එහෙම දෙයක් නොවෙන නිසාද කියලා තාම රොෂාන්ට ෂුවර් නැහැ. රොෂාන් ආයිත්නම් දිමුතු අක්කා මුණගැහුණෙ නැහැ. දිමුතු අක්කත් තාම අපේ කඩේ පැත්තෙවත් ආවේ නැහැ.

ස්මාප්තයි.